ΔΕΚΑΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

Πραγματοποιήθηκε τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς 13ης/26ης Δεκεμβρίου 2020, ἡ δεκάτη συνάντησις τῆς Ὀρθοδόξου Κατηχητικῆς Σχολῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς. Προηγήθηκε Ἑσπερινός στό Παρεκκλήσιο Ὑπεραγίας Θεοτόκου Παραμυθίας. Συμμετεῖχαν ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Κήρυκος, ὁ Ἱερομόναχος π. Παντελεήμων Βίλιτσιτς, ὁ μοναχός π. Ἐλισσαῖος ἀπό τό Μαυροβούνιο καί οἱ τακτικῶς συμμετέχοντες πιστοί.

Κατά τήν συνάντηση ὁ Καθηγητής κ. Ἀντ. Μάρκου ἀνέπτυξε τό θέμα, "Ὁ ἅγ. Σπυρίδων Τριμυθοῦντος ὡς ὑπέρμαχος τῆς Πρώτης Συνόδου". Ἡ ἀνάπτυξις τοῦ θέματος περιλάμβανε ἀναφορά στίς Χριστολογικές ἔριδες τῶν πρώτων Χριστιανικῶν αἰώνων, στήν ἀντιμετώπισή τους ἀπό τήν Ἐκκλησία (ἡ Α' Οἰκουμενική Σύνοδος καί ὁ ρόλος - θεολογικός καί θαυματουργικός - τῶν Ἁγίων Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου, Νικολάου ἐπ. Μύρων καί Σπυρίδωνος ἐπ. Τριμυθοῦντος), σύντομη περιγραφή τοῦ βίου τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος, τῆς πορείας τοῦ ἀδιαφθόρου Λειψάνου του ἀπό τήν Κύπρο στήν Κέρκυρα, μέσῳ ΚΠόλεως καί κάποια ἀπό τά πλέον σημαντικά θαύματά του.

Παρενθετικῶς ἀναπτύχθηκε καί τό θέμα τῆς νηστείας (ἐν ὄψει τῆς Τεσσαρακοστῆς τῶν Χριστουγέννων) καί παρουσιάσθηκαν ἀναλυτικῶς οἱ κατά τόν Ἐπίσκοπο Ἰωάννη (ἐρημίτη στά δάση τῆς Μολδαβίας) ἑπτά βαθμίδες τῆς νηστείας. Στήν συνέχεια παρατίθεται σύντομος Βίος τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος, ὅπως εἶναι καταχωρημένος στήν ἐργασία τοῦ Καθηγητοῦ κ. Ἀντ. Μάρκου, "Περί τῶν ἀδιαφθόρων ἁγίων Λειψάνων".

Ὁ ἅγ. Σπυρίδων εἶναι ἕνας τῶν μεγάλων Πατέρων καί οἰκουμενικῶν Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας. Κύπριος στήν καταγωγή, ἁπλός καί ταπεινός ἔγγαμος χωρικός καί ποιμένας προβάτων, ἀναδείχθηκε γιά τήν ἀρετή του Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος καί μέ τήν ἰδιότητα αὐτή πῆρε μέρος στήν Ἁγία Α' Οἰκουμενική Σύνοδο (Νίκαια, 325), ὅπου ἐπετέλεσε τό γνωστό θαῦμα τοῦ κεραμιδιοῦ, σέ ἀπόδειξη τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Κοιμήθηκε εἰρηνικά τό 348, σέ ἡλικία 78 ἐτῶν. Τήν ἁγιότητα τοῦ βίου του καί τήν μεγάλη σειρά τῶν θαυμάτων του, ἐπισφράγισε ἡ ἀφθαρσία τοῦ Λειψάνου του, τό ὁποῖο ἀνακομίσθηκε ἀδιάφθορο. Δέν εἶναι γνωστές οἱ συνθῆκες κάτω ἀπό τίς ὁποίες τό Λείψανο μεταφέρθηκε στήν ΚΠολη, πρίν τήν Ἅλωση πάντως τοῦ 1453, μεταφέρθηκε ἀρχικά στήν Παραμυθιᾶ τῆς Θεσπρωτίας καί τελικά στήν Κέρκυρα, ἀπό τόν Ἱερέα Γρηγόριο Πολύευκτο, ὁ ὁποῖος τό δώρησε στόν ἐπίσης πρόσφυγα Ἱερέα Γεώργιο Καλο-χαιρέτη. Ἔκτοτε καί ἐπί σειρά πολλῶν ἐτῶν, τό Λείψανο ἔγινε ἀντικείμενο... προικοδοσίας!
Τό Λείψανο κατατέθηκε ἀρχικά στό Ναό τοῦ ἁγ. Ἀθανασίου, στή συνέχεια στό Ναό τοῦ ἁγ. Λαζάρου καί τελικά - τό 1489 - στό Ναό τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ. Τό 1527, ὁ "ἰδιοκτήτης" του Σταμ. Βούλγαρης ἔκτισε Ναό πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου, στόν ὁποῖο κατατέθηκε τό Λείψανο (τό 1531). Ὁ Ναός αὐτός κατεδαφίσθηκε ἀπό τούς Ἐνετούς τό 1557, γιά νά γίνουν κάποια ὀχυρωματικά ἔργα.
Σήμερα τό Λείψανο φυλάσσεται στόν ἱστορικό Ναό τοῦ ἁγ. Σπυρίδωνος (ὁ ὁποῖος ἐγκαινιάσθηκε τό 1589), σέ ἀργυρόχρυση θήκη μέ κρυστάλλινο κάλλυμα (τό ὁποῖο ἐπιτρέπει στούς πιστούς νά τό βλέπουν κατά τίς λιτανεύσεις). Ἡ θήκη αὐτή εἶναι συνήθως τοποθετημένη μέσα σέ λαμπρή ἀργυρή λάρνακα. Οἱ εὐσεβεῖς κάτοικοι τῆς Κερκύρας λιτανεύουν μέ κάθε ἐπισημότητα τό Λείψανο, τέσσερεις φορές τόν χρόνο:
Τήν 11η Αὐγούστου (σέ ἀνάμνηση τῆς διασώσεως τῆς Κερκύρας ἀπό τούς Τούρκους, τό 1716)·
Τήν πρώτη Κυριακή τοῦ Νοεμβρίου (σέ ἀνάμνηση τῆς διασώσεως ἀπό ἐπιδημία χολέρας, τό 1673)·
Τήν Κυριακή τῶν Βαϊων (σέ ἀνάμνηση τῆς διασώσεως ἀπό ἐπιδημία πανώλης, τό 1630· πρόκειται γιά τήν μεγαλοπρεπέστερη λιτάνευση)· καί
Τό Μεγάλο Σαββάτο (σέ ἀνάμνηση τῆς ἀφίξεως σιτοφόρου πλοίου, τό ὁποῖο ἔσωσε τήν Κέρκυρα ἀπό λοιμό· πρόκειται περί παλαιοῦ θαύματος, γι' αὐτό καί ἡ λιτανεία αὐτή εἶναι ἡ χρονολογικά παλαιότερη).