ΕΒΔΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ πραγματοποιήθηκε τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς 15ης /28ης Νοεμβρίου τ.ἔ. 2010, ἡ ἑβδόμη συνάντησις τῆς Ὀρθοδόξου Κατηχητικῆς Σχολῆς. Ἡ συνάντησις πραγματοποιήθηκε στό Ἱ. Ἡσυχαστήριο Παναγίας Παραμυθίας Πλάτωνος Ἀχαρνῶν. Προηγήθηκε ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγ. Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, συγχοροστατούντων τῶν Σεβ. Μητροπ. Κένυας κ. Ματθαίου (ἄγοντος τήν ὀνομαστική του ἑορτή) καί Μεσογαίας κ. Κηρύκου.

Κατά τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐκτέθηκαν σέ προσκύνηση χάριν εὐλογίας τῶν προσελθόντων πιστῶν, ἀπότμημα τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Νεκταρίου ἐπ. Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, καθώς καί τά ἐπιμάνικά του, εὐγενής προσφορά τοῦ Παν/του ἀρχιμ. κ. Νεκταρίου Μουρᾶ, ἐφ' ὅσον τό θέμα τῆς συναντήσεως ἦταν σχετικό μέ τόν μεγάλο αὐτό Ἅγιο τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τόν 20ο αί.

Τό θέμα πού ἀνέπτυξε ὁ Καθηγητής κ. Ἀντ. Μάρκου εἶχε θέμα τήν θέση τοῦ ἁγ. Νεκταρίου στήν συνείδηση τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Παρουσίᾳ τῶν Σεβ. Ἀρχιερέων κ.κ. Κηρύκου καί Ματθαίου καί δεκάδων εὐσεβῶν, διεξοδικά ἀποδείχθηκε ὅτι "ἀπ' ἀρχῆς", ἤδη ἀπό τῆς κοιμήσεώς του τό 1920, ὁ ἅγ. Νεκτάριος τιμήθηκε ἀπό τό πλήρωμα, δηλαδή τόν κλήρο καί τόν λαό, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς Ἅγιος, κατά τά προβλεπόμενα ἀπό τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή μέ ἀφιέρωση ναῶν, ἁγιογράφηση εἰκόνων, φιλοπόνηση Ἀκολουθιῶν, κ.λ.π. "καί πρό Συνοδικῆς διαγνώμης".

Ἡ πρώτη διακήρυξις τῆς ἁγιότητος τοῦ ἁγ. Νεκταρίου οὐσιαστικῶς προέρχεται ἀπό μία θεία ἀποκάλυψη πού δέχθηκε κατά τό ἔτος τοῦ θανάτου του ὁ ἐν Ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Ματθαῖος ὁ Νέος Ὁμολογητής. Τό ἔτος 1920, ἔτος κοιμήσεως τοῦ Μητροπ. Πενταπόλεως Νεκταρίου, ἐπικράτησε προβληματισμός μεταξύ τῶν Πατέρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, σχετικά μέ τό ἄν ἦταν ἤ ὄχι Ἅγιος. Κάποιοι τότε πῆραν τήν πρωτοβουλία νά ἀπευθυνθοῦν σχετικά στόν μεγάλο Ἀθωνίτη Πνευματικό καί ἀσκητή, Λαυρεώτη Ἱερομόναχο Ματθαῖο Καρπαθάκη. Τοῦτο ἔγινε γιά δύο λόγους: Πρῶτον, διότι οἱ δύο ἄνδρες (Νεκτάριος καί Ματθαῖος), συνδέονταν μέ πνευματική φιλία. Ὁ Ἱερομ. Ματθαῖος εἶχε γνωρίσει προσωπικά τόν ἐπ. Νεκτάριο, ὅταν ὁ πρῶτος ἦταν Προϊστάμενος τοῦ Σιμωνοπετρίτικου Μετοχίου τῆς Ἀναλήψεως στόν Βύρωνα καί ὁ δεύτερος Διευθυντής τῆς Ριζαρείου Σχολῆς τῶν Ἀθηνῶν. Μάλιστα ὁ ἐπ. Νεκτάριος εἶχε χειροθετήσει τόν Ἱερομ. Ματθαῖο ἀρχιμανδρίτη καί τοῦ εἶχε χαρίσει ἕνα ἐπιγονάτιό του (σήμερα φυλάσσεται στό Δεσποτικό τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας). Καί δεύτερον διότι ὁ Ἱερομ. Ματθαῖος εἶχε φήμη διορατικοῦ καί προορατικοῦ Πνευματικοῦ Πατρός καί οἱ ἐρωτήσαντες Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἦσαν βέβαιοι, ὅτι θά λάμβαναν μέσῳ αὐτοῦ τήν κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ «ἄνωθεν» ἀπάντηση.
Ὁ Ἅγιος Πατήρ Ματθαῖος, ἀσκούμενος τότε στό ἐρημητήριο τοῦ ἁγ. Μῆνα, στό ἀκρωτήριο τῆς Βίγλας, ζήτησε ἀπό τούς Πατέρες νά προσευχηθοῦν καί ὁ ἴδιος κατά τήν συνήθειά του βγῆκε στήν ἔρημο γιά νά ζητήσει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, μέ τριήμερη νηστεία καί θερμή προσευχή. Ὅταν μετά τό τέλος τοῦ τριημέρου ἐπέστρεψε στό ἐρημητήριο, εἶπε μέ βεβαιότητα στούς παρισταμένους Πατέρες, «Ναί, ὁ Νεκτάριος εἶναι Ἅγιος», χωρίς ὅμως νά ἀποκαλύψει τί ἀκριβῶς τοῦ ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Θεό.
Ἡ ὁμολογία αὐτή τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου, ἀποτελεῖ οὐσιαστικά τήν πρώτη χρονολογικά διακήρυξη τῆς ἁγιότητος τοῦ ἁγ. Νεκταρίου. Ἀμέσως μετά τήν «ἄνωθεν» αὐτή πληροφορία ὁ Ἅγιος Πατήρ ἔκειρε μεγαλόσχημο τόν ὑποτακτικό του μοναχό Συμεών καί τόν ὀνόμασε Νεκτάριο, πρός τιμήν τοῦ ἁγ. Νεκταρίου. (Τό ἔτος 1952, κατά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ μ. Νεκτάριος κλήθηκε νά βοηθήσει τόν Ἀγῶνα στόν κόσμο, δέχθηκε στήν Ἱερωσύνη καί χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος. Πρόκειται περί τοῦ ἁπλοῦ καί ἐναρέτου Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου Β’, + 1963).