ΕΒΔΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ πραγματοποιήθηκε τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς 15ης /28ης Νοεμβρίου τ.ἔ. 2010, ἡ ἑβδόμη συνάντησις τῆς Ὀρθοδόξου Κατηχητικῆς Σχολῆς. Ἡ συνάντησις πραγματοποιήθηκε στό Ἱ. Ἡσυχαστήριο Παναγίας Παραμυθίας Πλάτωνος Ἀχαρνῶν. Προηγήθηκε ὁ πανηγυρικός Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγ. Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, συγχοροστατούντων τῶν Σεβ. Μητροπ. Κένυας κ. Ματθαίου (ἄγοντος τήν ὀνομαστική του ἑορτή) καί Μεσογαίας κ. Κηρύκου.

Κατά τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ ἐκτέθηκαν σέ προσκύνηση χάριν εὐλογίας τῶν προσελθόντων πιστῶν, ἀπότμημα τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἁγ. Νεκταρίου ἐπ. Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ, καθώς καί τά ἐπιμάνικά του, εὐγενής προσφορά τοῦ Παν/του ἀρχιμ. κ. Νεκταρίου Μουρᾶ, ἐφ' ὅσον τό θέμα τῆς συναντήσεως ἦταν σχετικό μέ τόν μεγάλο αὐτό Ἅγιο τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τόν 20ο αί.

Τό θέμα πού ἀνέπτυξε ὁ Καθηγητής κ. Ἀντ. Μάρκου εἶχε θέμα τήν θέση τοῦ ἁγ. Νεκταρίου στήν συνείδηση τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Παρουσίᾳ τῶν Σεβ. Ἀρχιερέων κ.κ. Κηρύκου καί Ματθαίου καί δεκάδων εὐσεβῶν, διεξοδικά ἀποδείχθηκε ὅτι "ἀπ' ἀρχῆς", ἤδη ἀπό τῆς κοιμήσεώς του τό 1920, ὁ ἅγ. Νεκτάριος τιμήθηκε ἀπό τό πλήρωμα, δηλαδή τόν κλήρο καί τόν λαό, τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς Ἅγιος, κατά τά προβλεπόμενα ἀπό τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή μέ ἀφιέρωση ναῶν, ἁγιογράφηση εἰκόνων, φιλοπόνηση Ἀκολουθιῶν, κ.λ.π. "καί πρό Συνοδικῆς διαγνώμης".

Ἡ πρώτη διακήρυξις τῆς ἁγιότητος τοῦ ἁγ. Νεκταρίου οὐσιαστικῶς προέρχεται ἀπό μία θεία ἀποκάλυψη πού δέχθηκε κατά τό ἔτος τοῦ θανάτου του ὁ ἐν Ἁγίοις Πατήρ ἡμῶν Ματθαῖος ὁ Νέος Ὁμολογητής. Τό ἔτος 1920, ἔτος κοιμήσεως τοῦ Μητροπ. Πενταπόλεως Νεκταρίου, ἐπικράτησε προβληματισμός μεταξύ τῶν Πατέρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, σχετικά μέ τό ἄν ἦταν ἤ ὄχι Ἅγιος. Κάποιοι τότε πῆραν τήν πρωτοβουλία νά ἀπευθυνθοῦν σχετικά στόν μεγάλο Ἀθωνίτη Πνευματικό καί ἀσκητή, Λαυρεώτη Ἱερομόναχο Ματθαῖο Καρπαθάκη. Τοῦτο ἔγινε γιά δύο λόγους: Πρῶτον, διότι οἱ δύο ἄνδρες (Νεκτάριος καί Ματθαῖος), συνδέονταν μέ πνευματική φιλία. Ὁ Ἱερομ. Ματθαῖος εἶχε γνωρίσει προσωπικά τόν ἐπ. Νεκτάριο, ὅταν ὁ πρῶτος ἦταν Προϊστάμενος τοῦ Σιμωνοπετρίτικου Μετοχίου τῆς Ἀναλήψεως στόν Βύρωνα καί ὁ δεύτερος Διευθυντής τῆς Ριζαρείου Σχολῆς τῶν Ἀθηνῶν. Μάλιστα ὁ ἐπ. Νεκτάριος εἶχε χειροθετήσει τόν Ἱερομ. Ματθαῖο ἀρχιμανδρίτη καί τοῦ εἶχε χαρίσει ἕνα ἐπιγονάτιό του (σήμερα φυλάσσεται στό Δεσποτικό τῆς Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας). Καί δεύτερον διότι ὁ Ἱερομ. Ματθαῖος εἶχε φήμη διορατικοῦ καί προορατικοῦ Πνευματικοῦ Πατρός καί οἱ ἐρωτήσαντες Ἁγιορεῖτες Πατέρες ἦσαν βέβαιοι, ὅτι θά λάμβαναν μέσῳ αὐτοῦ τήν κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ «ἄνωθεν» ἀπάντηση.
Ὁ Ἅγιος Πατήρ Ματθαῖος, ἀσκούμενος τότε στό ἐρημητήριο τοῦ ἁγ. Μῆνα, στό ἀκρωτήριο τῆς Βίγλας, ζήτησε ἀπό τούς Πατέρες νά προσευχηθοῦν καί ὁ ἴδιος κατά τήν συνήθειά του βγῆκε στήν ἔρημο γιά νά ζητήσει τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, μέ τριήμερη νηστεία καί θερμή προσευχή. Ὅταν μετά τό τέλος τοῦ τριημέρου ἐπέστρεψε στό ἐρημητήριο, εἶπε μέ βεβαιότητα στούς παρισταμένους Πατέρες, «Ναί, ὁ Νεκτάριος εἶναι Ἅγιος», χωρίς ὅμως νά ἀποκαλύψει τί ἀκριβῶς τοῦ ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν Θεό.
Ἡ ὁμολογία αὐτή τοῦ Ἁγίου Πατρός Ματθαίου, ἀποτελεῖ οὐσιαστικά τήν πρώτη χρονολογικά διακήρυξη τῆς ἁγιότητος τοῦ ἁγ. Νεκταρίου. Ἀμέσως μετά τήν «ἄνωθεν» αὐτή πληροφορία ὁ Ἅγιος Πατήρ ἔκειρε μεγαλόσχημο τόν ὑποτακτικό του μοναχό Συμεών καί τόν ὀνόμασε Νεκτάριο, πρός τιμήν τοῦ ἁγ. Νεκταρίου. (Τό ἔτος 1952, κατά τήν ἀνασυγκρότηση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ μ. Νεκτάριος κλήθηκε νά βοηθήσει τόν Ἀγῶνα στόν κόσμο, δέχθηκε στήν Ἱερωσύνη καί χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος. Πρόκειται περί τοῦ ἁπλοῦ καί ἐναρέτου Ἐπισκόπου Βρεσθένης Ματθαίου Β’, + 1963).

ΕΚΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

Πραγματοποιήθηκε τό ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς 1ης/14ης Νοεμβρίου 2010, στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο Παναγίας Παραμυθίας Πλάτωνος Ἀχαρνῶν. Προηγήθηκε ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ στό Παρεκκλήσιο τοῦ Ἡσυχαστηρίου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου.

Τό θέμα τῆς συναντήσεως, τό ὁποῖο παρουσίασε ὁ Καθηγητής κ. Ἀντ. Μάρκου, ἦταν ὁ Ὅσιος Λεόντιος τῆς Σάμου, ὁ διά Χριστόν Σαλός (+ 1993), ἕνας νεοφανής Ἅγιος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἁγίασε ἀγωνιζόμενος στούς Ἁγίους Τόπους, τό Ἅγιο Ὄρος καί τήν ἰδιαιτέρα του πατρίδα Σάμο, στήν ὁποία κοιμήθηκε εἰρηνικά καί τήν ὁποία ἁγιάζει μέ τά χαριτόβρυτα Λείψανά Του.

Ὁ Ὅσιος Λεόντιος, συνδέεται μέ δύο μεγάλες μορφές τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, τόν Ὅσιο Ἰωάννη τόν Ρουμάνο (+ 1960), ἀσκητή στήν ἔρημο τοῦ Χοζεβᾶ καί τόν Ἅγιο Πατέρα Ματθαῖο, Ἀρχιεπίσκοπο Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν (+ 1950). Ὁ μακάριος Λεόντιος, γνώρισε τόν ὅσ. Ἰωάννη στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου ὑποχρεώθηκε νά καταφύγει μέ τήν ἔναρξη τοῦ Ἐμφυλίου Πολἐμου στήν Ἑλλάδα. Ὁ μέχρι τότε Ἱερεύς Λεωνίδας Μαυροθαλασσίτης, τῆς Νεοημ. Μητροπόλεως Σάμου καί Ἰκαρίας, ἁγνῶν προθέσεων καί καλῆς προαιρέσεως, διαφωτίσθηκε ἀπό τόν ὅσ. Ἰωάννη στά θέματα τῆς Πίστεως καί μέ δική του εὐλογία ἦρθε στήν Ἑλλάδα καί συναντήθηκε στήν Ἱ. Μ. Παναγίας Κερατέας μέ τόν Ἅγιο Πατέρα Ματθαῖο, ὁ ὁποῖος τόν ἔκανε δεκτό δι' ὁμολογίας καί χειροθεσίας, τόν ἔκηρε Μεγαλόσχημο μέ τό ὄνομα Λεόντιος καί τόν ἔστειλε στό Ἅγιο Ὄρος, νά ἐξυπηρετεῖ τούς Ζηλωτές Πατέρες. Ὁ ἴδιος Ἅγιος Πατήρ τοῦ ἔδωσε εὐλογία νά σηκώσει καί τόν ἐπώδυνο σταυρό τῆς διά Χριστόν σαλότητος.

Στό Ἅγιο Ὄρος ὁ π. Λεόντιος ἀναδείχθηκε Πνευματικός τῶν περιφήμων ἀοράτων ἀσκητῶν, "ἀπό τούς ὁποίους διδάχθηκε ἐπουράνια μυστήρια"! Οἱ ἴδιοι αὐτοί ἀσκητές τόν ἔστειλαν στήν Σάμο, γιά νά κηρύξει μετάνοια στόν λαό καί ἐπιστροφή στήν γνησιότητα τῆς Ὀρθοδοξίας καί τήν ἑορτολογική της παράδοση. Ὑπερμέτρως ἀγωνιζόμενος ὁ μακάριος, ἐλεήθηκε ἀπό τόν Θεό μέ τά χαρίσματα τῆς προοράσεως καί διοράσεως καί μέ τήν σειρά του ἐλέησε πολλούς πού εἶχαν ἀνάγκη τῶν προσευχῶν του. Κοιμήθηκε εἰρηνικά τόν Μάρτιο τοῦ 1993. Μαρτυροῦνται ἐμφανίσεις του μετά θάνατον καί ἡ μνήμη του μεταξύ τοῦ λαοῦ "ἵσταται ὡς Ἁγίου".

Μετά τήν συνάντηση ἀκολούθησε σύναξις στελεχῶν τῆς Μητροπολιτικῆς περιφερείας Ἀχαρνῶν, κατά τήν ὁποία συζητήθηκαν ὀργανωτικά κ. ἄ. θέματα, ἐνῶ παρατέθηκε ρόφημα καί γλυκίσματα στό Ἀρχονταρίκι τοῦ Ἡσυχαστηρίου.

ΠΕΜΠΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ

Πραγματοποιήθηκε τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς 18ης/31ης Ὀκτωβρίου τ.ἔ. 2010, ἡ πέμπτη συνάντησις τῆς Ὀρθοδόξου Κατηχητικῆς Σχολῆς. Προηγήθηκε Ἑσπερινός στό Παρεκκλήσιο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Παραμυθίας, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου.

Τό θέμα τῆς συναντήσεως, τό ὁποῖο παρουσίασε ὁ Καθηγητής κ. Ἀντ. Μάρκου, ἦταν τά "Θαύματα καί Σημεία τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ματθαίου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ". Ὅπως χαρακτηριστικά ἀνέφερε ὁ ὁμιλητής καί στό πρωϊνό κήρυγμά του στόν Ἱ. Ν. ἁγ. Δημητρίου, "μέχρι τώρα ἀναφερόμεθα στόν Ἅγιο Πατέρα Ματθαῖο μέ τήν ἰδιότητά του ὡς Στυλοβάτου τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τόν 20ό αί. καί Ὁμολογητοῦ τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας, ἐφ' ὅσον ἡ συμβολή του στήν διαμόρφωση, διατύπωση καί διάδοση τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας - Ἐκκλησιολογίας εἶναι ἀδιαμφισβήτητη. Ὅμως ὁ Ἱερός Πατήρ εἶναι ταυτόχρονα καί ἔνας θαυματουργός Ἅγιος, μέ ἁγιότητα μαρτυρουμένη ὑπό τοῦ Θεοῦ δι' αὐθεντικῶν καί γνησίων σημείων καί θαυμάτων". 70 ἀπό αὐτά τά σημεῖα καί θαύματα τοῦ ἁγίου Πατρός Ματθαίου παρουσιάστηκαν κατά τήν συνάντηση καί οἱ συμμετέχοντες ἐξεπλάγησαν γιά τήν πλούσια χάρι τοῦ Θεοῦ μέ τήν ὁποία εἶχε ἐλεηθεῖ ὁ μακάριος Ποιμενάρχης τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας.

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς παρουσιάσεως αὐτοῦ τοῦ θέματος οἱ παριστάμενοι εἶχαν τήν εὐκαιρία νά προσκυνήσουν τόν "μαστραπᾶ" τοῦ Ἁγίου Πατρός, ἕνα σιδερένιο - δηλαδή - ποτήρι πού χρησιμοποιοῦσε κατά τά παιδικά του χρόνια στήν Κρήτη καί στό ὁποῖο εἶχε ὁ ἴδιος χαράξει τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καί τά ἀρχικά τοῦ Κυρίου. Τό κειμήλιο αὐτό φυλάσσεται στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τῆς Παναγίας Παραμυθίας, προερχόμενο ἀπό τήν οἰκογένεια του ἀειμνήστου.

Ἀκόμη, στά πλαίσια τῆς ὀργανώσεως τῆς Σχολῆς, ἀποφασίσθηκε μετά τίς συναντήσεις πού ἀπευθύνονται σ' ὅλους τούς πιστούς, ἀνεξαρτήτως ἡλικίας, νά πραγματοποιοῦνται καί συναντήσεις ἀποκλειστικά γιά νέους, διότι ἡ συμμετοχή νέων εἶναι πολύ σημαντική, μέ θεματολογία πού θά ἐπιλέγουν οἱ ἴδιοι οἱ νέοι.

Τέλος, ὅλοι οἱ συμμετέχοντες προσευχήθηκαν γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τῆς δούλης τοῦ Θεοῦ Εὐτυχίας (ἡ ὁποία ἀπεβίωσε τόν παρελθόντα Μάρτιο) καί ἀνεφώνησαν τό "Αἰωνία ἡ Μνήμη" αὐτῆς, εὐχαριστοῦντες μέ τόν τρόπο αὐτό τήν θυγατέρα της, ἡ ὁποία προσέφερε 50 καθίσματα πού ἦταν ἀναγκαῖα γιά τόν ἐξοπλισμό τῆς Σχολῆς καί τοῦ Ἡσυχαστηρίου.